دلیل 1: اراده آزاد

​

Dاو انسان بنده خدا نیست، بلکه خداوند او را به صورت خود اختیار داده است. این منجر به انتخاب بین خیر و شر با تمام عواقب آن می شود. این بدان معناست که مردم مقصر همه رنج ها هستند. زیرا هر فردی خودش تصمیم می گیرد که می خواهد به کسی کار خوب یا بد انجام دهد.

متأسفانه، افرادی که پول زیادی دارند، کسانی هستند که قدرت بیش از حد دارند.

اگر از تصویر مسیحی خدا که مبتنی بر معادله آخرین یا اولین اصل (خدا!) با خوب، زیبا و حقیقت است (به گفته افلاطون و به دنبال آن متافیزیکدانان بزرگ غرب) شروع کنیم، خداوند می تواند هرگز مسبب و مبتکر شر و رنج در جهان نباش. به همین دلیل است که به پرسش رنج در جهان تنها از منظر آزادی می توان پاسخ داد: چون انسان آزادانه تصمیم می گیرد، می تواند برخلاف خواست خدا نیز تصمیم بگیرد و از این طریق باعث شر اخلاقی و رنج در جهان شود.

​

دلیل دوم: قوانین طبیعت

Dرنج نه تنها ناشی از شر اخلاقی (ناشی از اراده آزاد انسان) است، بلکه از تابع بودن طبیعت در قانون علیت ناشی می شود که می توان آن را خنثی تعبیر کرد و بنابراین فراتر از خیر و شر در امر ابدی درک می شود. ما معمولاً از این به عنوان "چیزهای بد در طبیعت" نیز یاد می کنیم، که برای مثال شامل هرگونه بلایای طبیعی (زلزله، طوفان، فوران های آتشفشانی و غیره)، بیماری ها و موارد مشابه است. این "بد" فقط توسط انسان ها به این صورت تعریف می شود و به طور دقیق، در واقع خنثی است، یعنی نه خوب است و نه بد. در قانون کیهانی شدن ابدی، یعنی قوانین طبیعت، نهفته است. این قانون ابدی طبیعت هیچ تمایز اخلاقی بین خیر و شر نمی داند، بلکه صرفاً در مورد فرآیندهای طبیعی خنثی است. خداوند به طبیعت و جهان این پویایی خنثی خود را داده است، شبیه به یک "محرک دائمی" که آغاز شده است. متأسفانه، چون ما انسان ها تابع ماده هستیم، باید با این فرآیندهای طبیعی کنار بیاییم. در عین حال می دانیم که زندگی ما محدود است و فقط برای مدت محدودی باید چنین ناملایماتی را تحمل کنیم. در عوض، ما می‌توانیم تمام امیدهایمان را به زندگی پس از مرگ کامل بهشتی برای تلاش برای رسیدن به آن معطوف کنیم. بر این اساس ما باید تمام زندگی خود را با پیروی از قوانین الهی هماهنگ کنیم.

​

​